Tijdens Corona werd duidelijk dat de behoefte van mensen aan groen voor recreatie en ontspanning groot is. Ook deden er nog nooit eerder zoveel mensen mee aan de Nationale Tuinvogeltelling. Het positieve gevoel bij natuur nam flink toe. De noodzaak tot bewustwording en (vooral) ernaar handelen is en blijft echter groot! Maar hoe maak je mensen (natuur)bewust en hoe stimuleer je natuurinclusief handelen? Niet altijd gemakkelijk! Zeker niet in de politiek die toch gebaseerd is op begrotingssystemen en soms eenzijdig kijkt naar wat goed is voor (enkel) de mens. Geld speelt hierin vaak een grote rol. Het ‘nut’ moet duidelijk zijn, het moet niet teveel kosten, vooral iets meetbaars opleveren en bijdragen aan ‘de’ economie... Maar, hoe meet je de mate van verwondering van mensen? De mate van nieuwsgierigheid? Hoe meet je het enthousiasme en blijdschap van een kind na het zien van dat ene roodborstje of die ene putter tijdens de Tuinvogeltelling? Hoe meet je je gevoel na een wandeling door het mooie Limburgse Landschap? Wat mij betreft is het onmeetbaar onbetaalbaar en hoort deze verwondering en nieuwsgierigheid bij het leven!
Ik wil graag even terugkomen op de vraag hoe je mensen bewust maakt en natuurinclusief handelen stimuleert. Het valt of staat wat mij betreft met het opwekken van de eerder genoemde nieuwsgierigheid. Als Fysisch Geograaf en docent Aardrijkskunde leerde ik mijn leerlingen en studenten bij excursies en veldwerk altijd om zelf na te denken over de vraag ‘Wat is daar en waarom is dat daar?’ Tijdens veldwerk, onafhankelijk van weer of wind, met de laarzen in de modder was dát de vraag die eigenlijk steeds beantwoord moest worden. Stel jezelf die vraag en verwonder je. Denk na over verbanden en relaties tussen water, bodem, atmosfeer en de levende wereld. Als je goed kijkt, wat zie je dan? Als je vroeg begint weet je kinderen al gauw te pakken. Al het moois van de natuur doet vanzelf haar werk. De opgewekte interesse leidt tot meer kennis en bewustzijn ten aanzien van natuurlijke systemen en tot natuurinclusief handelen.
Als wethouder in Weert met de portefeuille Onderwijs, Cultuur, Biodiversiteit, Duurzaamheid, Natuur en Landschap werk ik regelmatig samen met het IVN. Op alle vlakken proberen we natuur- en milieu-educatie te versterken. We leggen 40 hectare extra bos aan, vergroenen de stad, leggen bloemenvelden aan en hebben aandacht voor groeneducatie. We hebben als één van de weinige Limburgse steden een stadsecologe in dienst (die zelf overigens ook actief is als vrijwilliger bij IVN). De samenwerking met het IVN verloopt prima! Zo zijn er in Weert al vier tiny forests aangelegd samen met scholen en wijkbewoners. Naast tiny forests hebben we samen ook een ‘ontsteningsproject’ met ‘Tuiny forests’ opgezet en zijn er honderden vogelhuisjes in elkaar gezet. Ons Natuur- en Milieucentrum is een honk voor de groene verenigingen en bij veel projecten die we organiseren zijn vaak vrijwilligers van de lokale IVN actief. Daar ben ik het IVN erg dankbaar voor. Bewustzijn, verwondering en nieuwsgierigheid opwekken voor de natuur bereik je alleen samen.
Waarom schrijf ik deze column? Al het bovenstaande ligt aan de basis van datgene wat u al járenlang met duizenden vrijwilligers doet! De zin op de website zegt alles: ‘IVN laat jong en oud beleven hoe leuk, gezond én belangrijk natuur is. Dat doen we met natuuractiviteiten, cursussen, projecten en campagnes. Zelf leren en doen staan altijd centraal.’
Komende verkiezingen hoop ik dat mensen op partijen stemmen die zich ook inzetten voor de natuur en natuureducatie. Partijen die staan voor datgene wat kwetsbaar is. Zelf ga ik mijn steentje bijdragen. Ik sta op nummer 15 van de lijst van GroenLinks en hoop als echte groene kandidaat datgene wat ik in Weert heb laten zien mee te nemen naar Den Haag. De verwondering en nieuwsgierigheid neem ik sowieso mee! IVN, bedankt en sowieso tot ziens!
Vriendelijke groeten,
Geert Gabriëls
Wethouder Natuur en Biodiversiteit gemeente Weert
Kandidaat Tweede Kamer nummer 15 GroenLinks