Het zogenaamd “onafhankelijk” onderzoek werd uitgevoerd door o.a. de ingenieursbureaus Arcadis en Fugro. Beide bedrijven zijn in de VS actief betrokken bij schaliegaswinning en verdienen daar hun geld mee. Dat maakt de objectiviteit van het onderzoek even twijfelachtig als dat men kinderen de vraag voorlegt of snoep wel lekker is. Bovendien wilde de minister het onderzoek niet openbaar maken de afgelopen maanden. Dit tot grote irritatie van de provincies Limburg, Zeeland en Brabant. Argument van de minister was dat hij dan een weloverwogen reactie kon geven op het rapport.
Met die weloverwogen reactie valt het reuze mee. Hij volgt het rapport blindelings. Praat alleen over de procedures en niet over de werkelijke risico’s.
De minister en het rapport stellen dat de risico’s “beheersbaar” zijn. Wat daar onder verstaan wordt?
“Het goede cement gebruiken, de gaten van de boringen goed afdichten, en de risicoberekeningen hanteren volgens de gebruikelijke risicoanalyses van de afgelopen decennia.” Het rapport heeft geen oog voor de echte veiligheid: procedures worden benoemd maar er is geen aandacht voor wat te doen als het misgaat. Waarom heeft men niet gekozen voor een transparant proces met neutrale partners zonder mogelijke belangen bij een bepaalde uitkomst? Waarom niet echt nagedacht over wat te doen bij vervuilen van het drinkwater door het gebruik van 20.0000 liter giftige chemicaliën per boring?
Dan de mogelijke opbrengsten. Beschikt Nederland over omvangrijke schaliegasreserves? Volgens Van der Steen over maar liefst 50-150% van Slochteren. In feite verwachten experts dat amper 10% van Slochteren gehaald wordt. In het meest veilige geval kan tussen de 2,5 en 10 jaar gas gewonnen worden. Een weinig rooskleurig beeld voor de opbrengst. Laat staan een oplossing voor de crisis.
De kansen die Limburg zou hebben met het boren naar schaliegas zijn niet af te zetten tegen de risico’s.
Ons drinkwater, levensbehoefte nummer één, staat op het spel en de burger of glastuinbouwer of wie dan ook een worst voorhouden voor goedkopere energie is daarmee een dooddoener, om het dan nog maar niet te hebben over de risico’s met betrekking tot aardbevingen of bodemvervuiling.
De opbrengsten van schaliegas zijn beperkt, de schade een veelvoud daarvan. Ik sta niet alleen. GroenLinks staat niet alleen. Ook 55 hoogleraren op het gebied van milieu, energie, duurzaamheid en economie hebben zich eind mei publiekelijk uitgesproken tegen schaliegas. Tal van waterschappen hebben zich publiekelijk uitgesproken tégen het boren naar schaliegas omdat dit grote risico’s voor de grondwaterreserves met zich meebrengt.
Het argument voor schone energie wordt hierdoor alleen maar sterker. Zon of wind.
Als de burger mocht kiezen tussen een veld zonnepanelen, een windmolen of zwart water, een steekvlam uit de kraan of een beschadigd huis door aardbevingen, lijkt mij de keuze vrij eenvoudig.
Weg met die onzin dat schaliegas een kans voor Limburg is!
Carla Brugman
Statenlid GroenLinks Limburg