In Maastricht is zondag 4 maart 2012 op 83-jarige leeftijd Lou de Moor overleden. Lou de Moor was in de 70-er jaren van de vorige eeuw het gezicht en de kartrekker van de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) in Limburg. Voor die partij heeft hij ook een aantal jaren zitting gehad in Provinciale Staten van Limburg. Lou de Moor werd op 8 februari 1929 geboren in het Zuid-Limburgse Noorbeek en op 8 maart 2012 gecremeerd in Eijsden-Margraten.

Lou de Moor was van huis uit eigenlijk een onderwijsman. Lange tijd was hij werkzaam bij “Sint An & Sint Joep” in Heel waar hij als logopedist aan de slag was gegaan en later schoolhoofd werd.

Lou de Moor was lange tijd voorzitter van het provinciaal bestuur van de PSP Limburg. Van dat bestuur maakten destijds onder meer ook “Rooie Reus” Dirk de Vroome zaliger en de schapenherder Caspar Denissen uit Asenray deel uit. Andere bestuursleden van toen waren Jan Muytjens (lange tijd raadslid voor de PSP en GroenLinks in Geleen en later Sittard-Geleen) en Jos Meeuws, de huidige GroenLinks-fractievoorzitter in Echt-Susteren en daarvoor raadslid in de voormalige gemeente Echt. Zoon Peter de Moor maakte een aantal jaren deel uit van de GroenLinks-fractie in de gemeenteraad van de toenmalige gemeente Echt.

In 1974 kwam Lou de Moor als eenmansfractie voor de PSP in Provinciale Staten van Limburg. Daar heeft hij menig gezapig KVP-er de gordijnen ingejaagd met zijn spitsvondige en goed onderbouwde betogen. Met “Rooie Reus” Dirk de Vroome voerde hij in heel Limburg actie bij bijvoorbeeld de sociale werkplaatsen (ook toen al dus!) en zette hij zich in voor het lot van werklozen en bijstandsmoeders en van de woonwagenbewoners en zigeuners.

Lou de Moor was eigenlijk de ideologische begeleider van Dirk de Vroome. De Rooie Reus was een man van de spontane actie, vaak vooraf niet doordacht. Lou de Moor vond het dan zijn plicht om De Rooie Reus ervan te overtuigen dat er een plan achter zijn acties moest zitten en dat een en ander dusdanig vertaald moest worden dat je er ook iets mee kon in de gemeenteraden, Provinciale Staten en zelfs de Tweede Kamer. Vaak waren zijn wijze lessen gericht aan dovemans oren want Dirk de Vroome bleef volharden in zijn verrassende en vaak ook nog succesvolle acties.

In het boek “De Rooie Reus, Dirk de Vroome strijder tegen onrecht 1925-1986” (Uitg. Babylon-De Geus, ISBN 90 6222 2811) van de Limburgse historicus Jo Schoormans zei Lou de Moor over Dirk de Vroome het volgende: “Je kunt Dirk niet beoordelen als je hem niet als man van vlees en bloed hebt gekend, als je hem niet geroken, niet gezien hebt, hoe hij liep, hoe hij achter zijn bril gluurde!”

In de 80-er jaren trok Lou de Moor zich terug uit de actieve politiek en de laatste jaren van zijn leven was hij zelfs partijloos. Lou de Moor is een belangrijke factor in de Limburgse politiek geweest. Vooral in de jaren waarin hij actief was. Limburg was in die tijd de KVP, de KVP was Limburg en zelfs een PvdA-stemmer werd toen als een paria beschouwd. Om dan als boegbeeld van een unieke en spraakmakende partij als de PSP naar voren te treden is voorwaar geen sinecure.

De GroenLinks Provinciale Statenfractie in en het provinciaal bestuur van GroenLinks Limburg stuurden onderstaand condoleancebericht richting familie en nabestaanden:

Geachte familie De Moor,

Het bericht van het overlijden van Lou de Moor vervult ons met droefheid. Lou was destijds zeer actief binnen een van de voorlopers (PSP) van de fusiepartij GroenLinks. Zonder dat wellicht zelf beseft te hebben, heeft hij toen baanbrekend werk verricht in een bronsgroen eikenhout dat volledig bestierd werd door de KVP en waar het lidmaatschap van een onschuldige partij als de PvdA als een soort ziekte werd gezien. Om in een dergelijke politieke constellatie de nek uit te steken voor een spraakmakende partij als de PSP vergt moed. Lou heeft die moed getoond en daar zijn wij hem ontzettend dankbaar voor.

Veel mensen die nu nog steeds actief zijn binnen GroenLinks hebben het genoegen gehad destijds met Lou te mogen samenwerken. Zij hebben genoten van zijn gevoel voor humor. Zij zaten stil in een hoekje als hij middels een donderspeech weer eens uitvoerig uit de doeken deed wat ze fout hadden gedaan. Zij waren apetrots als hij vervolgens aan een van hen vroeg of hij een sjekkie mocht draaien. Die leerzame maar vooral prettige ervaringen neemt niemand hen af en zullen zij tot in lengte van jaren blijven koesteren.

Wij hopen oprecht dat jullie als familie en nabestaanden in staat zullen zijn om dit grote verlies een plek te geven in jullie verdere leven. De wetenschap dat Lou een zorgzaam, energiek en zinvol leven heeft geleid, geheel in de bourgondische traditie, zal ongetwijfeld bijdragen aan het opvullen van de ontstane leegte.

Lou, doe woors eine sjoane mins!

Provinciale Statenfractie GroenLinks Limburg
Provinciaal bestuur GroenLinks Limburg