Carla Brugman uit Blitterswijck neemt sinds maart deel aan de driekoppige statenfractie van GroenLinks in de Provinciale Staten van Limburg.
Na de eerste 100 dagen deelt zij haar eerste ervaringen met ons!

Het is 15 juni 2011. 98 dagen na mijn benoeming tot Statenlid voor de provincie Limburg. Dan komt de vraag van onze voorzitter Liesbeth van Soest of ik iets wil schrijven over mijn eerste ervaringen als Statenlid voor GroenLinks. Met alle liefde Liesbeth!

Toen ik gekozen werd, mede door stemmen uit Maastricht en Sittard door gevoerde debatten, realiseerde ik me ineens dat mijn politieke reikwijdte was uitgebreid. Maar ook uit de regio kwamen geweldige reacties en een verdubbeling voor GroenLinks in Horst en Venray. Mijn man en 2 dochters konden door allerlei legitieme omstandigheden 10 maart niet in Maastricht zijn bij de benoeming. “Dan maar alleen”, dacht ik. Maar mijn enige zus uit Noord-Holland reisde af naar Maastricht en boekte een hotel de nacht vooraf om alles mee te kunnen maken. Zij drukte me met de neus op het feit dat het een EER is om Statenlid te mogen zijn. En dat is het. Dank je wel, Wil!

Je zou een hark zijn om te ontkennen dat het niets voorstelt. Alleen al de zware stoel die ik niet met één hand kan verplaatsen door het gewicht, het leer en het wapen. Dan vóel je je ineens gewichtig. Kom maar eens kijken in de Staten, ik worstel met de stoel, maar niet met mijn zetel.

Want als ik om me heen kijk naar de andere Statenleden voel ik me in plaats van gewichtig vederlicht. Dat is genieten. Ik heb een berg ervaring van 10 jaar politiek als commissielid, raadslid, wethouder en fractievoorzitter, die menigeen in de Staten mist.

Eindelijk na zo´n 90 dagen beginnen we over inhoud te praten. Het werd tijd! De postbode begint flinke enveloppen in de brievenbus te stoppen. En dán pas merk ik waarom ik van politiek houd. Om de inhoud! Als ik me kan onderscheiden door net iets meer te weten van een dossier, door lezen, ervaring of naar mensen te luisteren in het veld, dan geniet ik echt van politiek. Dan weet ik weer waarom ik dit doe.

Mijn maidenspeech is al achter de rug. Ten overstaan van minister Donner hield ik een betoog waarom de nieuwe commissaris van de Koningin een vrouw had moeten zijn. Hij citeerde mij en reageerde op mij. Dat was winst! GroenLinks drong door bij de minister. Nu nog meer vrouwen op goede posities! Dan winnen we echt. Limburg is een moeilijk gebied wat dat betreft. Maar des te meer valt er te winnen. De dolle mina kwam even in mij los. En zoals zo vaak voel ik mij een roepende in de woestijn. Als het gaat om megastallen, groene energie, emancipatie, integratie, jongerenbeleid, cultuur, ecologie….enz. Maar iemand moet dat toch doen? ….

Met alle liefde Liesbeth! En met alle liefde, GroenLinksers.

Carla Brugman-Rustenburg