Ze verhuisde kort daarna van Roermond naar Neer, waar haar man betrokken raakte bij mensen die vonden dat er tegengeluid moest komen als antwoord op de gevestigde partijen in de gemeentepolitiek, waar destijds CDA en de lokale partij vanzelfsprekend erg populair waren. Hoewel Marieke in eerste instantie niet veel interesse had in alle maatschappelijke discussies die met dit gezelschap aan de eettafel plaatsvonden, begon ze langzaam nauwer betrokken te raken en besloot ze uiteindelijk om zich in 1986 verkiesbaar te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ze was lijstopvolger en kwam bij de herindeling van gemeenten later gekozen in de raad. Gezien Marieke een relatief nieuw gezicht in Neer en omstreken was, moest ze de eerste maanden voortvarend aan de slag met het verkennen van de gemeente: "Ik ging naar ontzettend veel festiviteiten, organisaties en activiteiten om bekend te raken met de omgeving en kennis te maken met verenigingen en individuele mensen. In die tijd was ik verlegen, maar dat ging vanzelf over bij al die ontmoetingen voor een hoger doel. In die periode was ik het enige vrouwelijke raadslid in de toenmalige gemeente Roggel en Neer, dat heeft ertoe bijgedragen dat ik keer op keer meedeed met de verkiezingen. Daar moest verandering in komen.” Toen de burgemeester bij haar eerste raadsvergadering aangaf “heren, ga maar weer zitten” na het (toen nog) gebruikelijke gebed, bleef ze dan ook rustig staan; sindsdien heeft hij diezelfde fout nooit meer gemaakt.
In de vele jaren politiek heeft Marieke een goede leerschool gehad en is ze met een breed scala aan thema’s aan de slag geweest.
Destijds waren er plannen voor ontgrinding in Neer. De toenmalige gemeenteraafsfractie kreeg de meerderheid van de raad mee om het landbouwgebied niet te ontwikkelen tot een toeristische trekpleister. Er kan nu gewandeld worden in dit natuurgebiedje, waar nu nog steeds ontgindingen plaatsvinden.
Opschaling van het toerisme in andere kerkdorpen, zoals de ontwikkeling van fietsroutes was minder een probleem.
Na verschillende periodes als raadslid voor de lokale groene partij, werd deze partij omgedoopt tot Akkoord 90 bij de verkiezingen in 2002, waarbij Marieke door de fractie aangedragen werd als wethouder. Waar ze zich voorheen ook bezighield met groene onderwerpen, kreeg ze nu een portefeuille met een groot sociaal onderdeel. Hiervoor zat ze veelal in het sociaal domein en waren de lijntjes met de gezondheidszorg, het onderwijs en bibliotheken erg belangrijk. Destijds vonden er verschillende ontwikkelingen plaats waar Marieke haar linkse stempel op heeft gedrukt, zoals de verdeling van gymzalen en ruimtes voor verenigingen. Hier besloot ze om de ambtenarij een minimale rol toe te kennen, en het vertrouwen en initiatief aan de inwoners zelf te geven; dat bleek een succesvolle aanpak. Datzelfde gold voor de jeugdverenigingen die zélf mochten beslissen waar ze hun budget aan wilden besteden. Tot slot was er in deze periode sprake van drugsproblematiek onder jongeren. Marieke zat toen pas een maand in haar wethoudersrol, maar besloot vlug te acteren en inwoners én jongeren samen te brengen om zo de dialoog aan te gaan. Haar credo is dan ook: “Ga met mensen in gesprek, breng groepen samen. Alleen zo kom je tot goede en gedragen besluiten. En zoek soms ook de randjes op, bewandel niet altijd de gebaande paden, want ook daar liggen creatieve oplossingen.”
In de haar laatste raadsperiode splitste Marieke zich af van haar fractie, omdat ze zich niet meer kon verenigen met de koers van deze partij. In je eentje in de oppositie viel niet mee, hoewel ze steun vond bij een andere oppositiepartij.
Hierna was ze een korte tijd passief GroenLinkslid, maar in 2021 werd ze weer gestrikt als bestuurslid voor de provinciale afdeling. Dit heeft ze enkele jaren met veel plezier gedaan, maar onlangs besloot de inmiddels ook gepensioneerde Marieke om haar secretarisrol over te dragen aan Terra Kremers. “Er staan fantastische jonge mensen klaar om het stokje over te nemen.”
En hoewel ze dus afzwaait bij het bestuur, zal ze allesbehalve stilzitten: ze werd onlangs lid van De Zonnebloem, bij de bibliotheek is ze taalmaatje, en bij CoachForYou, waar kinderen die dat nodig hebben gecoacht worden in de overgang van groep 8 naar de brugklas, zit ze in de stuurgroep.
Ze is secretaris bij Stichting Duurzaam Neer, dat zich aangesloten heeft bij Stichting Duurzaam Zevenellen, die strijdt tegen de ontwikkelingen op het industrieterrein (voormalig PLEM-terrein) in Buggenum, waar bedrijven in de smerigste categorie (5-6) zijn gepland.
Ze wil in samenwerking met “Meer Bomen Nu” bomenplant op braakliggende grond in haar gemeente op de agenda te krijgen. Zo is ze naast GroenLinks actief bezig om haar kernwaarden te realiseren: naar elkaar en de natuur omzien, een goede buur zijn, en ten alle tijden onrecht bestrijden.